opnieuw
opnieuw
zonder het besef, van veel te graag
doch zichtbaar voor enkelen misschien
de wanhoop verborgen achter fluisteringen, zacht
als het strelen van de wind, wentelend
in de klanken van gesproken woorden
- voorzichtig spreken door enkel de stilte -
de hunkering voelbaar in de lucht,
ondergedompelt in de heimwee
naar enkel trachten te zijn, naakt
en kwetsbaar te wezen, de werkelijkheid
laten spreken in vertrouwen, de angst
opgeborgen, begraven onder een gebroken lach
Reacties op dit gedicht
| Lieferdd: | Zondag, mei 13, 2007 20:40 |
| Hmmm.. prachtig neergeschreven.. je hebt echt talent!! xxx liefs. |
|
| Galenhil: | Zaterdag, mei 12, 2007 17:39 |
| "de angst opgeborgen, begraven onder een gebroken lach." Hoe herkenbaar.. Mooi neergezet!! Liefs, Galenhil |
|
| errel: | Maandag, mei 07, 2007 19:11 |
| kwetsbaar menselijk leven open je van binnenuit durf jezelf te zijn liefs |
|
| Rebelle: | Zondag, mei 06, 2007 23:42 |
| Je ondanks alles toch proberen open te stellen en kwetsbaar te durven zijn... Prachtig... Liefs, Rebelle |
|
| sensi: | Zondag, mei 06, 2007 23:08 |
| "Spreken door de stilte" ... kan soms veel meer zeggen dan woorden! Erg mooi! Groetjes |
|
Over dit gedicht
| Auteur: cest-moi | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 06 mei 2007 | ||
| Thema's: | ||