Papa's meisje
Een klein meisje zit ineengedoken onder haar bed,
Biddend tot god,
Dat hij alstublieft haar vader redt
Haar papa is ziek,
En wordt nooit meer beter
Ze raakt in paniek,
En rent naar beneden
Daar ligt haar vader,
Vechtend voor zijn leven,
Hij fluistert kom eens bij me,
Ik moet je iets geven
Het meisje is nu groot,
Met om haar nek hetgeen
Haar vader haar heeft gegeven
Een ketting met een ring,
Een stukje van zijn leven
Ze staart voor zich uit,
En raakt haar ketting aan,
Ze snikt zonder geluid,
Over haar wang een stille traan
Ze fluistert zichzelf toe
Dat ze nooit op mag geven
Ze moet hem trots maken,
En voor hem overleven
Biddend tot god,
Dat hij alstublieft haar vader redt
Haar papa is ziek,
En wordt nooit meer beter
Ze raakt in paniek,
En rent naar beneden
Daar ligt haar vader,
Vechtend voor zijn leven,
Hij fluistert kom eens bij me,
Ik moet je iets geven
Het meisje is nu groot,
Met om haar nek hetgeen
Haar vader haar heeft gegeven
Een ketting met een ring,
Een stukje van zijn leven
Ze staart voor zich uit,
En raakt haar ketting aan,
Ze snikt zonder geluid,
Over haar wang een stille traan
Ze fluistert zichzelf toe
Dat ze nooit op mag geven
Ze moet hem trots maken,
En voor hem overleven
Reacties op dit gedicht
| ronald1974: | Maandag, mei 07, 2007 00:39 |
| Mooi beschreven jou levens verhaal het is triest. Maar wel een ontroerend verhaal. |
|
| Windwhisper: | Maandag, mei 07, 2007 00:33 |
| Wat onzettend droevig dit, maar je draagt zijn ketting met ring in ere hij zal tevreden toekijken als hij zijn dappere meisje ziet liefs Cobie slaap lekker |
|
