Als je de vogels niet meer kunt horen
en de bloemenpracht niet ziet,
als woorden je niets meer zeggen,
wat heb je dan nog in het verschiet?

Je kan passief gaan zitten
en staren naar de muur,
elke minuut aftellend,
van ieder voorbij kruipend uur.

Je kan ook de moed oppakken,
te luisteren naar die stem binnenin,
die aangeeft wat je hart zegt,
je overtuigt, ‘het leven heeft toch zin!’

Donkere wolken passeren,
toch komt eens de zon weer op.
Het is een tijdlang keihard knokken,
maar dan geniet je weer volop.

En heb je het even moeilijk,
zit je weer even in die put,
is alles weer grijs en somber,
je bent moe, hebt geen fut.

Geloof dan toch in jezelf,
jij bent het die het doet!
Volg de kracht vanuit je hart
en beslist, alles komt weer goed.