Daar sta je dan...
In een blinkend gouden kooitje.
Achter helder kogelvrij glas.
Veilig en beschermend,
Afgesneden van de pas...
Ver weg van negatieve emoties,
van invloeden van buitenaf.
Krasvrij en zonder afdrukken
als een duurzaam dun kristallen karaft.
Hoog boven op een voetstuk...
Niets,maar ook niemand mag jou aanraken,
zonder zacht fluwelen handschoentjes aan.
Maar vergeten word hierdoor dat "als" je valt...
Je sneller door zacht zijde glipt en breekt...
Dan dat je gevangen word door blote ruwe handen,
Bevochtigt door een traan.
mc