mijn vleugel wist te zeggen
hoe het water breken zou
al bij het aanzicht van water
herinneren wij ons jou
in onze reis door de tijd
was je er weer even bij
je vloog dwars door ons heen
en je noemde je vogelvrij
zo had jij het gewild
een keer te veel gebeurd
en er was er een te weinig
uit de put gesleurd
het was teveel geweest
jij, zo ineens verdwenen
en mijn vleugel kreeg gelijk
ik nam al snel de benen
jij blijft over..
geef me over..
vlieg toch weg
ik zeg
weg van mij
dan ben je vrij
alsjeblieft.