En ik......
kan niet meer tegen het gekreun en gehijg
begin te schreeuwen als een klein kind
wat zijn moeder kwijt is geraakt in een druk winkelcentrum
plotseling gaan de lichten aan
en is dat nare geluid gestopt
mijn hart slaat als een op hol geslagen trein
zullen ze mij hebben gehoord
het zal toch niet waar zijn
twee paar angstige ogen kijken door het raam
en ik gniffel en geniet
maar het bleek dus toch waarheid te zijn
zij zijn samen
dus sterf ik hier in deze tuin
vol verdriet
Reacties op dit gedicht
| Windwhisper: | Woensdag, mei 09, 2007 08:41 |
| nou sorrie hoor, volgens mij is er jaloezie die niet meer gezond is...therapie Richard? | |
| sunset: | Woensdag, mei 09, 2007 08:40 |
| Ook hier gelden mijn eerdere reacties op deze ''serie''. Liefs, sunset |
|
| mobar: | Woensdag, mei 09, 2007 01:21 |
| Ach laat ook maar, ik blijf voortaan wel weg onder jouw gedichten. Het ga je goed. Vaarwel. |
|
| fortuna: | Woensdag, mei 09, 2007 00:44 |
| wat een vraag om aandacht! en toch gekregen... Liefs |
|
| mobar: | Woensdag, mei 09, 2007 00:06 |
| Erg dramatisch, dat wel. groetjes en slaap lekker. ps lief van dat konijntje kijk ook eens op mijn weblog voor Tobias. groetjes Mobar. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dreamlover | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 09 mei 2007 | ||
| Thema's: | ||