Zwart zand
buig mijn hoofd naar beneden
kijkend naar het zwarte zand
mijn witte schoenen
zijn grijs en vuil geworden
en ik schop in de grond
zwart zand vliegt om me heen
vervuilt mijn schoongewassen kleding
maar wat maakt het uit
bedonderd door het leven
wist ik veel dat het zo verdomde moeilijk kon zijn
telkens weer alles van mezelf geven
en alles wat ik terug krijg is pijn
Reacties op dit gedicht
| lonely 1: | Woensdag, mei 09, 2007 23:22 |
| het leven zal jou niet blijven bedonderen, eens zal je weer blij zijn dat je leeft, liefs en knuffel, hilde xxx |
|
| remie: | Woensdag, mei 09, 2007 18:54 |
| dedonderd door het leven schrijf je, er zijn toch ook wel mooie kanten of zijn die niet meer te zien....liefs remie | |
| switi lobi: | Woensdag, mei 09, 2007 14:13 |
| Ik geef je maar even een dikke knuffel...en wens je stralende zon. Liefsliefs, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dreamlover | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 09 mei 2007 | ||
| Thema's: | ||