de dag dat het voor mij niet meer kon,
was de dag waarop alles begon.
ik heb nu al zoveel gehad,
ik ben die problemen zat.
éérst kraste ik in mijn huid,
dan hongerde ik mezelf een beetje uit.
dan redbull en alcohol,
ik heb er mijn buik al van vol.
dan dat dieët van mij,
wanneer keerd het tij?
dan laxeerpillen,
die zou ik nu niet meer willen.
dan al dat roken,
maar die verslaving heb ik al verbroken.
dan al die rare gedachten,
wat moet ik daar nu van verwachten?
ik weet het niet meer,
het komt terug keer op keer.
ik ben gewoon verdoemd,
een leven heb ik dit nooit genoemd.



*dit is maar de helft ofzo van wat ik al heb gehad en ondertussen ben ik alweer een roker,maar dat heeft zo zijn redenen die je deels in een ander gedicht van me vindt.