WEG
Weg
Ik sprak
je oren doof,
vervormde
je woorden
tot bedenksels,
waarin jij,
juist mij,
beschuldigde.
Ik zag geen pijn
en geen verwijt,
zelfs mijn
weerschijn niet,
als je mij
de kans gaf,
in je ogen,
mijn onvermogen,
weer eens
te zien.
Ik voelde
kille woede.
Ongenaakbaar
heb jij
langs mij heen
geleefd.
Jij, mijn afgod.
Ik, het beest.
Geslacht,
in trage
diepe pijn.
Geofferd
in een
liefdeloos
festijn
van jaren
samen zijn.
Je bent weg.
Mijn handen vrij,
niks aan mijn zij,
zal wennen zijn,
voor allebei.
WIL MELKER
26/09/2000
Ik sprak
je oren doof,
vervormde
je woorden
tot bedenksels,
waarin jij,
juist mij,
beschuldigde.
Ik zag geen pijn
en geen verwijt,
zelfs mijn
weerschijn niet,
als je mij
de kans gaf,
in je ogen,
mijn onvermogen,
weer eens
te zien.
Ik voelde
kille woede.
Ongenaakbaar
heb jij
langs mij heen
geleefd.
Jij, mijn afgod.
Ik, het beest.
Geslacht,
in trage
diepe pijn.
Geofferd
in een
liefdeloos
festijn
van jaren
samen zijn.
Je bent weg.
Mijn handen vrij,
niks aan mijn zij,
zal wennen zijn,
voor allebei.
WIL MELKER
26/09/2000
Reacties op dit gedicht
| poema: | Zaterdag, februari 17, 2001 20:54 |
| Het leven is geen spelletje, maar keihard,genadeloos. Kies eerst voor jezelf,das helemaal NIET fout. Een doodeenvoudige vorm van ZELFBEHOUD. poema |
|
| car: | Woensdag, oktober 04, 2000 09:32 |
| lieve wil..... ik wil reagerren al voor de zoveelste keer dat ik dit gedicht lees.....maar de woorden komen niet.......blijven hangen tegengehouden door emotie ......stil |
|
| wil: | Donderdag, september 28, 2000 07:56 |
| Irma, Jij hebt gekeken naar de woorden. Jij hebt geluisterd naar wat die woorden hoorden. Ik heb gefluisterd, een zacht verdriet Jij hebt begrepen wat ik verliet. Dank je Irma. liefs wil |
|
| Firebolt: | Woensdag, september 27, 2000 01:30 |
| Stil was ik.... de herkenning.... diezelfde pijn... Dank je dat je dit hebt geschreven en neergezet. Liefs, Firebolt. |
|
| arie: | Dinsdag, september 26, 2000 20:34 |
| Wil, Wat heb je een groots stuk werk neergelegt. Vol emotie vol gevoel, vol liefde. Hoe kan een mens zich zo ...... slaafs afhankelijk opstellen. Liefs arie |
|
| Irma: | Dinsdag, september 26, 2000 15:18 |
| Zo veel verdriet, het spreekt uit al je gedichten. Verwerk het zo goed mogelijk, maar leg het probleem niet bij anderen neer, gaat toch nooit goed |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Wil | 
|
|
| Gecontroleerd door: schaapje | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 1970 | ||
| Thema's: | ||