lang gesprek
je loopt een kamertje binnen
gaat zitten op een stoel
dan gaat het gesprek beginnen
met geen enkel doel
je ouders en de psygoloog kijken je aan
elke vraag weer beantwoorden moeten
je wilt snel weggaan
maar je mag nog niet staan op je voeten
een lijst besproken
lang gezeur aangehoort
en dan: doe je ook aan roken?
het wordt je hoofd in geboord
ik heb niets aan die vragen
de antwoorden weet ik
moet ik deze last echt dragen
tot ik het niet meer pik?
gelukkig is het gesprek voorbij
moeder in tranen
jij geïrriteert en niet blij
laat me lopen door de vele laanen
gaat zitten op een stoel
dan gaat het gesprek beginnen
met geen enkel doel
je ouders en de psygoloog kijken je aan
elke vraag weer beantwoorden moeten
je wilt snel weggaan
maar je mag nog niet staan op je voeten
een lijst besproken
lang gezeur aangehoort
en dan: doe je ook aan roken?
het wordt je hoofd in geboord
ik heb niets aan die vragen
de antwoorden weet ik
moet ik deze last echt dragen
tot ik het niet meer pik?
gelukkig is het gesprek voorbij
moeder in tranen
jij geïrriteert en niet blij
laat me lopen door de vele laanen
Reacties op dit gedicht
| pixies: | Woensdag, mei 09, 2007 20:42 |
| De gesprekken worden alleen maar langer en langzamer! Irritatie bereikt daardoor boosheid! Succes en sterkte! |
|
| Meisje met verdriet: | Woensdag, mei 09, 2007 19:13 |
| mooi! herkenbaar!! Ik begrijp dat je nog aan het beginn zit ik ben al een tijd je daar en herken het wel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: violetXkurt | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 09 mei 2007 | ||
| Thema's: | ||