Mijn voortdurende strijd
Mijn leven was niets waard
Ik wilde er niet aan
Dat had ik stil aanvaard
Bereid mijn lot te ondergaan
Maar iemand zei Geef niet op
Je bent het waard, je mag er zijn
Je komt er heus wel bovenop
Er komt een einde aan je pijn.
Ik had tegenstrijdige gedachten
Maar begon aan mijn gevecht
wist niet wat te verwachten
Maar had me er bij neergelegd
En nu, na een lange tijd
Besef ik meer dan ooit
Mijn leven blijft een strijd
En makkelijk word het nooit
Kan ik daarmee leven
In dit doolhof zonder eind
Ik kom mezelf steeds tegen
Alle hoop verdwijnt
Ik wilde er niet aan
Dat had ik stil aanvaard
Bereid mijn lot te ondergaan
Maar iemand zei Geef niet op
Je bent het waard, je mag er zijn
Je komt er heus wel bovenop
Er komt een einde aan je pijn.
Ik had tegenstrijdige gedachten
Maar begon aan mijn gevecht
wist niet wat te verwachten
Maar had me er bij neergelegd
En nu, na een lange tijd
Besef ik meer dan ooit
Mijn leven blijft een strijd
En makkelijk word het nooit
Kan ik daarmee leven
In dit doolhof zonder eind
Ik kom mezelf steeds tegen
Alle hoop verdwijnt
Reacties op dit gedicht
| Twinkel Twarkel: | Donderdag, oktober 18, 2007 17:31 |
| Ik denk dat je uiteindelijk went aan het vechten en ermee leert leven:) xx |
|
| lonley: | Donderdag, mei 10, 2007 01:48 |
| he geef niet op he blijf vechten je bent het waard ik ken ''t gevoel dat je heb maar blijf vechten geef niet op heel veel sterkte knuf lonley |
|
| switi lobi: | Donderdag, mei 10, 2007 00:50 |
| Blijf geloven in een goede afloop...en vooral in jezelf! Sterkte... Liefsliefs, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: BorderlineCase.nl | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 10 mei 2007 | ||
| Thema's: | ||