Ik blijf maar hangen in die onzekerheid.
Dit koppie blijft maar malen.
Zeker s'nachts is dat een hele strijd.
Daar begin ik langzamerhand van te balen.
Wil weer over tafels en stoelen kunnen springen.
Maar mijn lichaam kan dat niet echt aan.
En dan moet ik mijn tranen bedwingen.
Om ze niet weer te laten gaan.
Wil in de toekomst kunnen blijven kijken.
En niet weer komen stil te staan.
Want ik wil nog zoveel dit jaar bereiken.
Helaas het zal nu even niet gaan.