Puber pukkel..

Waarom is alle aandacht tot mij gericht..
Zit er soms een pukkel op mijn gezicht..

Vreselijk dat die puisten elke keer …weer terugkomen..
En mijn puberteit letterlijk “dwarsbomen”..

Je raakt er gewoon niet over uitgepraat..
Ik wil gewoon dat “dat ding” weg gaat..

Het zijn er soms zovelen..
Elke keer weer…moet mijn huid weer helen..

Misschien snap “jij” wat of ik bedoel..
Of herken jij het niet “dat gevoel”..

Geschreven door

Robotic

Reacties op dit gedicht

Robotic vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Cora (ZIJ):	Donderdag, mei 10, 2007 09:27
Ik zat helemaal onder, wist niet meer welke kleur mijn eigen huid was, het hoort erbij, het zijn maar pukkels,

Quando:	Donderdag, mei 10, 2007 09:25
Kom op, je bent sterker dan dat, laat je niet kennen. Liefs,

lexx:	Donderdag, mei 10, 2007 08:21
Ik herken het ! Mijn geluk in de pubertijd was dat de pukkels zich op m''n kont openbaarden. Tja :)

Over dit gedicht

Auteur: Robotic
Gecontroleerd door: Sunflower
Gepubliceerd op: 10 mei 2007
Thema's: [Pesten] [Verandering] [Leven]