Rambo en de getuigen
na mij lang betoog over de heilige drievuldigheid
raakte ik in een soort hypoglykemische toestand
slechts na inname van vijf bonbons
zag ik de twee getuigen weer
duidelijk herkenbaar voor mij zitten
ze zagen er verslagen uit
-hoe ik toch nog op punten won
ze ik tegen mijn vrouw-
-ja Rambo
maar je wint steeds nipter-
hoorde ik haar
vanuit de keuken
*die zat*
en ik kreeg plots
weer heimwee
naar vroeger
naar de scouts
en hoe we elkaar
daar altijd
steunden
rond het kampvuur
*maar hij zat*
Reacties op dit gedicht
| Cora (ZIJ): | Donderdag, mei 10, 2007 14:04 |
| Grinn, i like this, | |
| MizzTeaQ: | Donderdag, mei 10, 2007 14:01 |
| Uhuh!;) Liefs, |
|
| switi lobi: | Donderdag, mei 10, 2007 12:39 |
| Ik heb genoten van dit gedicht... en de ondertoon erin! Liefsliefs, switi lobi |
|
| conan: | Donderdag, mei 10, 2007 11:53 |
| onder jongens steunden we elkaar Cobie echt waar ! :-) | |
| Windwhisper: | Donderdag, mei 10, 2007 11:50 |
| ja ja HIJ ZAT liefs Cobie kuzzzz |
|
