Duisterste nacht 2
Duisterste nacht 2
Zijn tranen stroomden in bakken,
over mijn door hem gehavende lijf..
over mijn door hem gehavende lijf..
Mijn blauwe ogen,
hadden hem nog nooit
bedrogen,..
Mijn verwarring totaal..
Het had niet gemogen,
Met de liefde centraal..
Zijn angst had hem
tot hel gezogen...
Ik ging zijn tranen drogen,
gaf hem mijn troostend hart.
Ik raakte te veel in hem verward.
Reacties op dit gedicht
| kerima ellouise: | Vrijdag, mei 11, 2007 13:45 |
| spijt in z''n schijnwereld...breekt verwarring los...en laat jou weer geven...om weer in duisternis te belanden... be strong...strong Lady... xxx liefs kerima ellouise |
|
| Windwhisper: | Vrijdag, mei 11, 2007 12:18 |
| slikkend vreselijk dit gaat door merg en been heen liefs Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ReBelle | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 11 mei 2007 | ||
| Thema's: | ||