Schaduwen volgen
de mensen die ik zie
gezichten gelogen
omdat ik jou zie denk je dat ik je bedrieg

Sluit je ogen
je ziet niet wie ik ben
schaduwen voorgelogen
ik weet zeker dat je de mijne niet herkend

Schaduwen volgen
langzaam schrijdt ze voorbij
alle emoties verborgen
in zon, regen, altijd

Zwart als de nacht
je ziet mijn tranen niet
met de duisternis sloot ik een pacht
hij verhult mij, ik besta niet

Schaduwen volgen, vervagend, een illusie?
wat je ook van me denkt, ik ben niet wie je nu ziet
ik ben nooit geweest wie ik echt ben
ik ben niet degene waarvoor jij me herkend

Wil jij begrijpen wat ik probeer te zeggen
geef je me aan enkele woorden genoeg om het uit te leggen
wil je luisteren, wil je de waarheid zien
wil je de schaduw langs de mijne zijn, vanaf het uur dat het duister inviel

Schaduwen volgen, langzaam naar waarnaar je me leidt
verder weg, we hebben alle tijd
pak mijn hand, ik verdrink in jouw aanwezigheid
de melodie van de stilte, ik ben de weg kwijt

laat me een worden met jou
laat me je overtuigen hoe zeer ik van je hou
want gevoelens heb ik wel, ookal ben ik zo zwart

verdronken in de effenheid van de nacht.

Een spiegelbeeld heb ik allang niet meer
uiiterlijk verloren, puur oppervlakkig
enkel een schaduw, je hebt me niet gezien
hoe zou je me ook moeten herkennen, duisternis heeft immmers geeen gezicht

Verdrinken in de zonsverduistering
zwijgend laat ik je hand los
je weet niet welke weg ik uitging
enkel een verlangen was dat je me ooit terug vond.