De nectar in mijn leven
De nectar in mijn leven.
Als ik in stilte weer aan je denk
Mijn bloed stromend als een snelle vliet,
Dan weet ik jij bent het grootste geschenk
Dat deze aarde mij ooit achterliet.
Je haar lijkt het goudgeel koren
Je mond de entree voor mijn tong,
Wimpers zo die bij vlinders behoren
Zoals de natuur slechts ontwerpen kon.
Je lichaam wiegend als wuivend riet
En in gedachten denk ik dan even;
Zonder jou besta ik werkelijk niet
Jij bent de nectar in mijn leven.
Een deinende zee, je borsten beide
Je navel verbinding van moeder en kind
Daaronder een donzige weide
Waar zich de startknop van wellust bevind.
Maar de natuur is onnavolgbaar
Want na pijn, vreugde en verdriet
Van uit die onvolprezen weide daar
Een nieuwgeborene het daglicht ziet.
Over dit gedicht
| Auteur: neznaj | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 11 mei 2007 | ||
| Thema's: | ||