Moederdag
Ik kan me niet met woorden uiten.
Dat doet me vaak verdriet.
Want als je kinderen je nodig hebben.
Dan ben ik er dikwijls niet.
Dat doet verdriet.
Van huis uit ook niet mee gekregen.
Praten ook al niet.
Dat doet verdriet,
Niet even een hand op de schouder
wie wil dat nu niet
Soms begrijp ik me zelf niet
waarom kon ik dat niet leren
Met vriendinnen lukt het wel
Maar mijn eigen kinderen is moeilijk
Wie weet komt dat wel.
Lieve meiden
met dit gedicht
hoop ik iets van mijn eigen
ik
bloot te hebben geven.
Reacties op dit gedicht
| Dolfijntje55: | Zaterdag, mei 07, 2011 23:00 |
| Bedankt voor het delen, deed dit mijn moeder maar. Sterkte |
|
| moongirl1982: | Maandag, mei 14, 2007 22:22 |
| sterk van je dat je gevoelens bloot geeft.veel geluk gewenst, groet moongirl1982 |
|
| switi lobi: | Vrijdag, mei 11, 2007 19:48 |
| Dit is heel moedig van jou, met veel respect gelezen.... Liefsliefs en veel geluk gewenst! switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ria van schaik | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 11 mei 2007 | ||
| Thema's: | ||