denkend aan moeder
het vraagt zoveel geheugen
om de laatste beelden te overwinnen
de angst en onrust in haar ogen
haar eindeloze hang naar de dood
hoelang moet ik nog leven voor
ik haar weer
in de tuin in Sint Amandsberg zie lopen
haar armen vol bloemen
en zingend
ooit is het beeld weer op zijn plaats
worden de laatste vreselijke jaren
weer overstraald door haar milde
liefelijkheid
Reacties op dit gedicht
| kerima ellouise: | Zaterdag, mei 12, 2007 16:39 |
| ja...ooit komt het beeld weer op zijn plaats... zo stilmakend maar oh zo mooi geschreven ! liefs, kerima ellouise |
|
| sensi: | Zaterdag, mei 12, 2007 10:59 |
| Kippevel!! Een droefheid voelend door merg en been. Zeer gevoelvol geschreven! Liefs |
|
| Windwhisper: | Zaterdag, mei 12, 2007 08:51 |
| Wat een liefde en wat een verdriet spreekt er hier uit jouw woorden Ik zou je willen troosten, maar vind de woorden niet kuzzzz, dan maar Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: conan | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 12 mei 2007 | ||
| Thema's: | ||