Had je geen woorden noch te spreken over zinnen in je mond.
Terwijl je hem daar voor je zag staan verdronk jij in je tranen alsof je verdween onder de grond.
Je sloot ogen.... dreefde weg....
tranen waren niet meer te drogen.
omdat de laatste snikken al waren neergelegd.
En terwijl het ritme nog een laatste zucht naar buiten schonk.
Betastte de drum en base jouw hart.
En het leek een oneindigheid te duren.