hij, ik niet.
Hij, ik niet.
gevoel in de ogen
de ogen vol bedrog maar toch vol eerlijkheid
stralend als de ogen van een kind
maar huilend om hetgeen met niet weet
het onbewuste dat bewust onbewust is,
maar bewist worden kan doro eht onbewuste te laten herleven in de ogen van een kind
lach, huil niet meer mijn kind
zie, laat je ogen weer stralen
voel, mijn arm om je heen.
Waarom staat er dan niemand bij mij om me te omarmen???
gevoel in de ogen
de ogen vol bedrog maar toch vol eerlijkheid
stralend als de ogen van een kind
maar huilend om hetgeen met niet weet
het onbewuste dat bewust onbewust is,
maar bewist worden kan doro eht onbewuste te laten herleven in de ogen van een kind
lach, huil niet meer mijn kind
zie, laat je ogen weer stralen
voel, mijn arm om je heen.
Waarom staat er dan niemand bij mij om me te omarmen???
Reacties op dit gedicht
| Albrecht Paul: | Zondag, februari 10, 2002 01:11 |
| Schrijf je gedichten beter eerst offline in een tekstverwerker en kopiëer ze dan naar Freaks. Hier staan op regel 4 en 6 vier nodeloze typefouten. Doodzonde. Die 'ogen vol bedrog maar toch vol eerlijkheid' mag je eens uitleggen, Lindosenika. Wie is het kind? Wie zou wie moeten omarmen? Dit is een aangrijpende uitdrukking van gevoelens van verwarring door bedrog. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Silent | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 09 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||