Tovenaar
Bedwing me met een simpele zwaai
Van je toverstaf –kus dan mijn mond-
Hang me in je magische ketens en zorg
Dat ik vrees voor mijn leven, heel even
Zal ik mijn assistentendansje doen? Dan
Reik ik je gehoorzaam de zwaarden aan
Waarmee je mijn liefde weg gaat steken
-Maar wel na de show terug zal geven-
Zaag me in twee en omarm de stukken
Met die stille, haast geveinsde tederheid
Veeg me van de tafel met je bezem; doe
Je wel voorzichtig met je toverhoed?
Laat me verdwijnen in je armen –een
Verborgen knuffel tijdens de grote truc-
Tover me gauw weer tevoorschijn en (hoe
dan ook), vertel me nooit hoe je het doet
Reacties op dit gedicht
| Augustijntje: | Dinsdag, mei 15, 2007 17:45 |
| nice :d .. k zou het waarschijnlijk nog mooier vinden een het engels, maar dat ligt weer aan mij :) x! |
|
| switi lobi: | Dinsdag, mei 15, 2007 15:35 |
| Betoverend... Liefsliefs, switi lobi |
|
| Nino de Pino: | Dinsdag, mei 15, 2007 13:59 |
| megan een naam uit de hoed, maar goed, Jumbo weet ook niet hoe hij het doet..... verlies nooit je illusies, desillusies destevaker, mooi geschreven. liefs, nino. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: __xMegan | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 15 mei 2007 | ||
| Thema's: | ||