Het heeft geen zin meer
geel met zwart te mengen
als de puzelstukjes uit elkaar vallen
en alles één grote chaos word.
Alles heb ik geprobeert om te
blijven groeien, maar niets leek nog
reëel genoeg om te geloven.
Zelf heb ik toegekeken hoe alles
in stukjes op de vloer viel
en de vlinders die -dood- op de vensterbank liggen
mij lijken aan te kijken
terwijl ik m'n voeten en armen openhaal
aan het glas dat word overrompeld
met de eenzaamheid.
Het is tijd toe te geven,
het gaat niet langer okey,
zwart is de waarheid
en ik weet niet waarom.
Wit is weggewerkt, en alles lijkt
of de zon het heeft verloren
in haar eeuwige stijd tegen het gemis.