zwarte regenjas

zwarte regenjas

Bloed vloeit in de eindeloze rivieren

van onverwerkt verdriet, tranen hebben

hun erfdeel opgeist, en leven in weelde.

De kastelen, van het bestaan,

hebben zich opgebouwd uit stenen van angst,

de muren zijn te wankel, de kastelen

waar de dood in huist.

Bomen voeden zich met gebroken harten,

struiken, bloemen en gras verdort.

De wind word voortgedreven door pijn,

de nacht is te zwart, en de dag

kent geen zon, maar regen van zoute eenzaamheid.

Mijn leven ligt op de grond te verrotten.

Verdorven door regen, opgegeten door

de altijd hongerige dood, die rondwaard

in zijn zwarte regenjas.

Geschreven door

Nemesis

0

Reacties op dit gedicht

Nemesis vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

sensi:	Dinsdag, mei 15, 2007 18:06
Wat een donkere gedachten :( Verdriet voelend verwoord! Knuffel

sunset:	Dinsdag, mei 15, 2007 17:58
Voelend en stil-aandachtig jouw verwoordingen (allemaal) gelezen vandaag. Liefs en mijn genegenheid, sunset

enjaeva:	Dinsdag, mei 15, 2007 15:25
klinkt erg zwart maar ach de zon schijnt waneer je hem voelt branden liefs enjaeva

Free@Bird:	Dinsdag, mei 15, 2007 15:16
intens , droef schrijven sterkte liefs, kerima

Over dit gedicht

Auteur: Nemesis
Gecontroleerd door: maneschijn
Gepubliceerd op: 15 mei 2007
Thema's: [Verdriet] [Verlies] [Gemis]