ik zit hier op mijn mooie kont
op de stenen koude grond
naar mijn lange benen te staren
en ik bedenk me, dat ze ooit anders waren
vol met krassen, zo rood als bloed
vol van zwarte gedachtes, zonder ochtendgloed
zonder toekomst, zonder hoop
in de tijd die voorbij kroop
zonder dat ik hem zelf meemaakte
pijn was het enige dat me raakte
wat me weer tot leven wekte
en mij uit het diepe trekte (ja, trok rijmt niej)
in woorden kon ik het niet uitleggen
en de rest mocht ik niet zeggen
opgesloten, zonder ramen, achter tralies
kijkend naar mijn groot verlies
zo ongelukkig, zo vol verdriet
maar toegeven wilde ik niet
maar ik heb het zelf allemaal overwonnen
ik ben zelf uit het diepe geklommen
mijn verleden liet ik achter mij
ik kijk niet terug maar opzij
ik kijk naar de toekomst, wat er gaat komen
beter zal het gaan, ik droom mooie dromen
ooit maak ik ze waar
ook al is er gevaar
maar ik heb vertrouwen
in mij
en als ik nu naar mijn benen kijk
voel ik een golf van trots zo blauw als de hemel
en wat er ook allemaal gebeurd zou zijn
hoe iedereen had gesmeekt, gehuild en verboden
alles komt goed, alles wordt weer fijn
krassen was maar een periode
*trotste blondje is vet trotsig XD*