Tranen verdrongen
gevoelens weg gestopt
neem mijzelf in de maling
Dan opeens, dat ene liedje
Die ene herinnering die voorbij schiet
ik mis je
onwijs veel
Elke dag rijd ik erlangs, naar school

De spoorwegovergang
die verdomde gevreesde spoorwegovergang
met de trein
misschien wel de trein, die jouw van het leven beroofde

ik kijk alleen vooruit, wil het niet zien
Tranen vloeien
Maandenoude tranen
Heb je foto uit de la gehaald
Durf eraan te denken, te huilen, maar ook te lachen
Maar dan ook weer die vraag
Waarom had je haast, waarom keek je niet goed?
waarom jij?
zo jong, nog geen zestien
het klinkt zo gemeen lieverd
maar waarom niet die 99-jarige man van om de hoek
Ik mis je
wil je hier
onmogelijk blijf ik zeggen
onmogelijk lieverd
maar ooit
Ja ooit zie ik je weer
Stap je weer bij me in de bus
fietsen we samen naar school
en geef je me een knipoog in de gang



Ik mis je!