De spiegel
Voor de laatste keer lach ik
De laatste keer dat gezicht
Waar ik altijd zo een hekel aan had
Ik maak mijn handen tot vuisten
Die vuisten..
Waar ik mijn hele leven mee heb gevochten
Gevochten voor mijn eigen leven
En voor de laatste keer sla ik er op los
Die spiegel schuurt kappot
En belland troosteloos op de grond
De laatste keer dat gezicht
Waar ik altijd zo een hekel aan had
Ik maak mijn handen tot vuisten
Die vuisten..
Waar ik mijn hele leven mee heb gevochten
Gevochten voor mijn eigen leven
En voor de laatste keer sla ik er op los
Die spiegel schuurt kappot
En belland troosteloos op de grond
Reacties op dit gedicht
| A crying mistake..: | Woensdag, mei 16, 2007 23:14 |
| mooi verwoord,, en ergens ook wel herkenbaar.. Maar er blijft altijd wat om voor te vechten, altijd, nooit mag de laatste keer zijn om te vechten.. vechten zal je blijven, maar ooit zal je daar wat voor terug krijgen,, dat wat je nu nog misschien niet ziet.. Je mag me altijd mailen! Xx sterkte! |
|
| friendje: | Woensdag, mei 16, 2007 20:28 |
| heuj auw arme spiegel en arme jij niet opgeven er zijn veel mensen die om je geven egt hou vol... sterkte xX.friendje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dreaming.Liin | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 16 mei 2007 | ||
| Thema's: | ||