Aanraken

Ik ben op reis gegaan
Een reis ver weg naar een onbekend land
Ik heb gereisd met mn handen
Ik heb gereisd met mn hoofd
Mijn handen hebben contact gemaakt met een nieuwe wereld
Ik heb gevaren op de golven van mn hart
Ik heb de trein van mn geest genomen
En over de weg van mn handen heb ik een nieuwe land betreden

Ik ben over een berg gegaan
Heb nog even stil gestaan op de rand om te genieten van het vergezicht
Maar heb me toen een weggebaand door het bos
Het bos van herinneringen en pijn
Ben over rivieren gegaan en heb meren over gezwommen
Allen waters van vergeten verdriet
Ik ben door woestijnen gegaan en heb heuvels beklommen
Totdat ik het vond de oase van het kind
Daar ben ik gaan zitten om te kijken

Met mn hand heb ik het hart van het kind gepakt
En heb me laten stromen
Stromen naar het kind het kind stromen naar mij
Toen sprak het kind in mij
Waarom ben je deze weg gegaan
Ik heb je niet geroepen
Ik heb je niet gevraagd hier te komen
Waarom dan ben je hier

Ik heb het kind niet geantwoord
Ik heb haar hand genomen en haar laten reizen
Over mijn berg door mijn bos over mijn rivier
Naar mijn oase en heb haar gevraagd te gaan zitten
Daar heb ik mijn handen geopend
Daar heb ik haar haar kloppend hart laten zien

Een traan liep uit haar oog en maakte mijn lippen nat
Haar rivier vermengde zich met mijn meer
Haar bos vermengde zich met het mijne tot een woud
En onze bergen sloten zich aaneen tot een keten
Toen opende ze haar hand
Daar lag mijn hart

het klopt zo
zei ze
Ja
ze zei
zo klopt het