stationsverliefdheid
hij en ik
wij lopen
naar het station
waar hij de trein zal nemen
en ik zal blijven
spoor 2
de trein die ik vaak nam
hij kust me
ik kus hem
zijn gele t-shirt
ik mijn boek
hij lacht
denkt na
legt zijn hand op mijn schouder
en zegt
'niet onzeker zijn hè'
zijn hand glijdt naar mijn hand
ik kijk verbaasd
en vraag
'wat?'
ik weet niet wat ik denk
hij zegt
'dat je niet onzeker moet zijn'
ik draai me om
en zeg
'ik moet gaan'
wij lopen
naar het station
waar hij de trein zal nemen
en ik zal blijven
spoor 2
de trein die ik vaak nam
hij kust me
ik kus hem
zijn gele t-shirt
ik mijn boek
hij lacht
denkt na
legt zijn hand op mijn schouder
en zegt
'niet onzeker zijn hè'
zijn hand glijdt naar mijn hand
ik kijk verbaasd
en vraag
'wat?'
ik weet niet wat ik denk
hij zegt
'dat je niet onzeker moet zijn'
ik draai me om
en zeg
'ik moet gaan'
Reacties op dit gedicht
| Germaine d Moor: | Donderdag, mei 17, 2007 15:53 |
| Prachtig mooi. | |
| sensi: | Donderdag, mei 17, 2007 14:35 |
| Ergens is dit een erg vertederende verwarring ... Mooi Liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ---r--- | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 17 mei 2007 | ||
| Thema's: | ||