De rozentuin
De vogels fluiten in de mooie rozentuin.
Dat grenst aan een groot meer.
Een diepe put vol gedachten
Die herhaalt worden keer op keer ..
Ik pluk voorzichtig een roos
En trek blaadjes ervan af.
Elk blaadje voor elke keer,
Dat jij mij geen aandacht gaf.
Waarom moest jij zo nodig?
Keer op keer ..
Met een ander zoenen, ik was toch de enige voor jou.
Of heb je er mischien nog meer?
Maar nu zit ik verlaten,in de mooie rozentuin.
Huil ik tranen van bloed.
Ik denk aleen aan jou ..
Aan de eerste keer dat ik jou had ontmoet.
En daar zit ik dan.
Met de vele rozen die bloeien in de manenschijn.
Het beeld vervaagd.
Ik wil aleen nog maar bij jou zijn ..