Mijn mond verstomt...
Mijn mond verstomt
woorden blijven verstopt
gevoelens zo hoog
stilte...alles wat nu komt
woorden blijven verstopt
gevoelens zo hoog
stilte...alles wat nu komt
donkerte verschijnt
als kleuren vervliegen
de hemel vergrijst
lentelicht stilletjes verdwijnt
als kleuren vervliegen
de hemel vergrijst
lentelicht stilletjes verdwijnt
als een hand om mijn keel
raken mijn woorden verstikt
razend alles in mij
dit herkenbare trieste deel
raken mijn woorden verstikt
razend alles in mij
dit herkenbare trieste deel
tranen omarmen
de spiegeling van mijn zijn
dwalend op zoek naar geborgenheid
om mijn hart te verwarmen
de spiegeling van mijn zijn
dwalend op zoek naar geborgenheid
om mijn hart te verwarmen
©Anita2007
Reacties op dit gedicht
| westland: | Dinsdag, mei 22, 2007 21:16 |
| mooi geschreven,probeer je toch te uiten. je ouders |
|
| *Ria Klein Herenbrink* Raira: | Vrijdag, mei 18, 2007 13:31 |
| Wat een verdriet en pijn voel ik hier ik geef je een troostend warme omarming liefs en dikke knufff Ria |
|
Over dit gedicht
| Auteur: keiko | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 18 mei 2007 | ||
| Thema's: | ||