Thuis komenze ziet de bomen niet meer
waar het licht was
valt de schaduw
haar hoofd zit vol
en achter glas
kan zij alleen maar staren
zij ziet hem niet
haar beeld ligt opgesloten
handen mengen voorzichtig
de seizoenen licht
met donkere stammen
uit een bos met zwarte aarde
de ruitenwasser kust haar
als een moeder
en een kindErna
-MoonFlower-: | Zaterdag, mei 19, 2007 23:55 |
Wow, dit maakt indruk... -xx |
|
Jasper de Jong: | Vrijdag, mei 18, 2007 22:49 |
Zware materie, en dan thuis komen? Doe de gordijnen open en laat de zon je kamers kleuren! | |
Mandje: | Vrijdag, mei 18, 2007 22:14 |
droevig, maar zó mooi! liefs, Marianne |
|
Klaes: | Vrijdag, mei 18, 2007 21:29 |
droef poëtisch mooi leafs/klaes |
|
jasmienschrijft: | Vrijdag, mei 18, 2007 21:07 |
Om stil van te worden, droevig en mooi. jasmien |
|
kerima ellouise: | Vrijdag, mei 18, 2007 19:53 |
zoals ik zei...jouw gedichten zijn zo mooi...elke zin laat beelden verschijnen en draagt gevoel verder ! liefs kerima ellouise |
|
switi lobi: | Vrijdag, mei 18, 2007 19:46 |
Kippenvel tot aan m''n kruintje... Liefsliefs, switi lobi |
|
Ric Geedneth: | Vrijdag, mei 18, 2007 19:44 |
Dit zijn van die gedichten die je blijft lezen, elke keer lees je er weer iets bij. Mooi! R. |
|
Cora (ZIJ): | Vrijdag, mei 18, 2007 19:41 |
jeetje, indrukwekkend, op de eoa manier blijf ik dit lezen en herlezen, | |
Auteur: Erna Muermans | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 18 mei 2007 | ||
Thema's: |