een leefbaar ongenoegen

een leefbaar ongenoegen

hij schreef zijn eigen adem met een zweem van ironie
op oude kleitabletten die vers zijn opgegraven uit verleden
waarvan het heden is ontsproten met een wolk van eigen tijd
bevuild met zware diepe tinten van het leven tot dusver

en zijn graven zijn geschonden in het ochtendlicht,
wat de duisternis niet kan verhullen met de tijd,
zodat de krassen zichtbaar blijven voor een ieder die
door de oppervlakte heen wil kijken en de waarheid eert

het leven stapelt zo zijn wonden op elkaar tot piramides
waarvan enkel het topje dan nog zichtbaar is na zand verstuiven,
zodat de pijn vergeten wordt in slechte geheugens van de drank
die de dagen dan doet rijgen tot een rekbaar leefbaar ongenoegen

Geschreven door

winterklaas

Reacties op dit gedicht

winterklaas vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

fortuna:	Donderdag, mei 24, 2007 21:42
een stortvloed van woorden... en gevoelig mooi. Liefs

jasmienschrijft:	Vrijdag, mei 18, 2007 20:51
heel mooi verwoord, krachtige beelden over de wonden uit het verleden. Groetjes, jasmien

Over dit gedicht

Auteur: winterklaas
Gecontroleerd door: Sheena
Gepubliceerd op: 18 mei 2007
Thema's: [Verdriet]