Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
help me
In mijn armen
ben jij zo zacht
in mijn armen
ben jij mijn alles
ik laat je niet gaan
slapend in mijn armen
zie ik je adem vloeien
voel ik me even ontspannen
me spieren spannen zich
met een schok door me lichaam
stond hij daar in de hoek
ik kon niks doen
ik zag zijn gezicht
veranderen in vuur
haat hij mij
of verbeeld ik het?
is dat me opa
die langzaam in me vader verandert
degene die ik haat
die ik wil laten boeten
zal ik hem opsporen
ontkrachten met mijn kracht
hem laten lijden
hem laten sterven
zal ik hem
zijn laatste adem zien blazen
die hij nog heeft
en met mijn kracht hem omver trappen
dit is een angst
een uit duizenden
die ik niet ken
en hij zal me niet verslinden
Reacties op dit gedicht
memy vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Over dit gedicht
Auteur:
memy
Gecontroleerd door:
Sheena
Gepubliceerd op:
18 mei 2007
Thema's:
[Kwaad]
[Dood]
[Opa's]