ondergang
De avond valt en ik zit in mijn kamer
een beklemmend gevoel in mijn maag
Ik val gewoon in elkaar
Mezelf afvragend wat er gebeurd
kruip ik in een hoekje
maak me heel klein
Ik huiver en ween ben angstig
Krijg zelfs geen lucht meer
maar ik hoor niks
Ik voel alleen maar
een beklemmend gevoel in mijn maag
Ik val gewoon in elkaar
Mezelf afvragend wat er gebeurd
kruip ik in een hoekje
maak me heel klein
Ik huiver en ween ben angstig
Krijg zelfs geen lucht meer
maar ik hoor niks
Ik voel alleen maar
Reacties op dit gedicht
| Karense: | Dinsdag, maart 12, 2002 21:50 |
| mooi gedicht karense |
|
| Hans Winter: | Maandag, februari 11, 2002 01:07 |
| Met m'n ogen houd ik je even vast, meisje met je grote last, opdat je eens weer op zult zien, een beetje verwonderd misschien dat iemand woorden aan je wijdt, een oortje vol, een kopje tederheid. |
|
| Lindosenika Sambojena: | Zondag, februari 10, 2002 16:56 |
| het gaat niet weg, de herinneringen overheersen en de nacht is neit meer zo mooi als hij zo lang geleden was; maar hoe was hij toen dan? Alle goede herinneringen zijn overheerst door de slechte herinneringen. Tranen komen soms; als ze komen wil je ze niet, komen ze niet, dan verlang je ernaar. Is de dood de enige uitweg??? | |
Over dit gedicht
| Auteur: doosje | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 10 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||