Verlaat het verleden
Ik zie de regen op mijn raam tikken,
de druppels glijden langzaam naar beneden.
Ik blijf maar tegen deze gevoelens aan hikken,
verdwijn telkens weer naar het verleden .
Ook al schijnt de zon buiten,
dan nog regent het in mijn hart.
Mijn ogen zijn dan net ruiten,
je ziet hoe mijn pijn mij verhardt.
En mijn leven is nog geen eens zo slecht,
maar ervaringen zorgen voor een negatieve instelling.
Ook al zijn mijn vriendschappen nog zo hecht,
de pijn komt terug in een opwelling.
Mijn liefde voor het leven is al minder geworden,
de hartstocht waar ik ooit voor ging verdwenen.
Negeer tegenwoordig alle stopborden,
geloof niet in mensen die zeggen dat ze het menen.
En toch blijf ik maar weer proberen,
ik wil het zien in positief licht.
Stop met het terugkijken naar al die keren,
doe uiteindelijk mijn ogen weer dicht.
Reacties op dit gedicht
| verdrongengeest: | Maandag, mei 21, 2007 14:44 |
| verzuip niet in oppervlakkigheid daar is jou persoonlijkheid te mooi en te groot voor | |
Over dit gedicht
| Auteur: dreamstar | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 mei 2007 | ||
| Thema's: | ||