De dag.
Ik streel de golfjes aan de waterkant
Ik kus zachtjes de paardenbloemen
Bekijk de lieve eendjes aan de rand
En geniet van enkele bijenzoemen
De wind waait zachtjes door mijn haren
En streelt stiekem langs mijn gezicht
Ik laat me met haar kracht meevaren
En doe stilletjes, mijn ogen dicht
Ik laat me vallen, achterover in het gras
En hoor precies, wat er om me heen gebeurt
Een onschuldig beestje, slapend in het struikgewas
Een klein meisje dat bij haar mama zeurt
Net zo stilletjes als dat ik mijn ogen sloot
Doe ik ze nu, voorzichtig weer open
Ik kijk naar de lucht waar ik altijd al van genoot
Naar de wolken, die stilletjes voorbij-lopen
Maar ineens kan ik er niet meer van genieten
Zelfs niet meer van de mooie zon
Gedachten die door mijn hoofd blijven schieten
Herinneringen van de dag dat alle ellende begon
Zomaar in het niks, waarom weet ik niet
Snij ik met het mes in mijn arm
Even voel ik geen pijn geen verdriet
Enkel het bloed, koud maar toch ook warm
Ik vraag aan de rivier of ik wat water mag lenen
Ik zal het weer vullen met tranen als ik moet wenen
Zachtjes giet ik het over mijn arm heen
En vraag me af, waarom dat mes verscheen
Een koude regenwolk verschijnt
En verspert de weg van de zon
Plots is het mijn geluk dat verdwijnt
Op de dag, dat alle ellende begon
-Fictie!-
Ik kus zachtjes de paardenbloemen
Bekijk de lieve eendjes aan de rand
En geniet van enkele bijenzoemen
De wind waait zachtjes door mijn haren
En streelt stiekem langs mijn gezicht
Ik laat me met haar kracht meevaren
En doe stilletjes, mijn ogen dicht
Ik laat me vallen, achterover in het gras
En hoor precies, wat er om me heen gebeurt
Een onschuldig beestje, slapend in het struikgewas
Een klein meisje dat bij haar mama zeurt
Net zo stilletjes als dat ik mijn ogen sloot
Doe ik ze nu, voorzichtig weer open
Ik kijk naar de lucht waar ik altijd al van genoot
Naar de wolken, die stilletjes voorbij-lopen
Maar ineens kan ik er niet meer van genieten
Zelfs niet meer van de mooie zon
Gedachten die door mijn hoofd blijven schieten
Herinneringen van de dag dat alle ellende begon
Zomaar in het niks, waarom weet ik niet
Snij ik met het mes in mijn arm
Even voel ik geen pijn geen verdriet
Enkel het bloed, koud maar toch ook warm
Ik vraag aan de rivier of ik wat water mag lenen
Ik zal het weer vullen met tranen als ik moet wenen
Zachtjes giet ik het over mijn arm heen
En vraag me af, waarom dat mes verscheen
Een koude regenwolk verschijnt
En verspert de weg van de zon
Plots is het mijn geluk dat verdwijnt
Op de dag, dat alle ellende begon
-Fictie!-
Reacties op dit gedicht
| Paiin_*: | Donderdag, juni 07, 2007 18:27 |
| te moeilijk voor mij.. mja.. ik ook, hou van je ! enne mail he als der wat is of als je nieuwtje heb ;) |
|
| **irmani**: | Maandag, mei 21, 2007 21:09 |
| Gelukkig maar fictie :). Mooiii!! xx hvj! |
|
| *zebra*: | Maandag, mei 21, 2007 17:52 |
| Edht supper mooi veel geluk |
|
| * mop: | Maandag, mei 21, 2007 16:39 |
| Hmmm prachtig, echt! | |
| Filth: | Maandag, mei 21, 2007 11:47 |
| Re: De dag. dat staat hier nu boven als je het midden eruit knipt dan zie je een : D lawl! anyways super mooi :) |
|
| fadeaway: | Maandag, mei 21, 2007 10:58 |
| net als jij bij mij vraagt fictie? maar echt supper mooi gemaakt |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Sky._ | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 20 mei 2007 | ||
| Thema's: | ||