Meer dan eens het spoor verloren,
dwalend door de galerijen van het gedachtenlabyrint
gevangen in een knoop van spiralen,
gestuurd door de adem van de zuiderwind

Uren dromen in een universum van fantasie
beroofd van schaamte en verstand
roekeloos dansen en zweven,
(steeds weer dat onmogelijke beleven)
dwars tegen elke waarschuwing gekant

Via een warboel van tunnels en gangen
verborgen onder een laagje glinsterend stof
vind ik de te volgen weg,
de weg die ik altijd al zocht

zichtbaar trillend, ontwakend in de realiteit
laat ik de betovering stilaan gaan
wat overblijft is een pijnlijk verlangen,
een kwetsbare spijt
hoe sterk ik ook ben,
die ongenaakbaarheid ben ik nu
voorgoed kwijt

Graveer in mn hart
de herinneringen met warme tranen
stap in de diepe afgrond zeer bewust
spreid mn vleugels, omarm de warme wind
zweef in vrijheid
voel nu eindelijk die bevrijdende rust….