Column 22
In Hoorn of Enkhuizen, ik weet het niet meer precies, vertrokken om de haverklap de botters om vakantiegangers het IJsselmeer te laten bezichtigen. Wij als gezin wilden op aandringen van mij het water wel eens van dichtbij bekijken. Ze hebben het niet zo op water als ze dollartekens in mijn ogen zien. Een flinke klap wind stond er op die dag en de zeilen stonden bol. De schipper, bootsman en kok tegelijk zou ons die dag vermaken. Aan het houten roer, een stuk hout in de lengte, stond hij stoer in de wind ons te wijzen op dorpjes die nauwelijks te zien waren in de verte. Midden op het meer kwam hij tot de ontdekking dat er nu gekookt moest worden. Later kwam ik erachter dat hij dan één van de passagiers vroeg om even het roer over te nemen. Nooit geen problemen mee gehad, vertelde hij later. Aangezien ik van alles stond te vragen aan hem en bijna in zijn vel kroop, was ik de aangewezen persoon om het roer over te nemen.
Bedenkelijke ogen van mijn lief en kinderen heb ik niet willen zien. Vaar op die kerktoren aan in de verte, was zijn advies. Lijkt me een makkie voor jou, mij aanmoedigend. Maar ik heb wat met duvels die spelen. De schipper-kok was nauwelijks verdwenen door het gat naar de kombuis of de wind besloot om meer kracht te geven. Veel meer kracht voor mijn gevoel. De zeilen bolden helemaal uit en ik voelde elementen die mij welgezind waren. Je maakt dit maar eenmaal mee en maak gebruik van wat je geboden wordt, zo ging het door me heen. Alle vakantiegangers hadden vertrouwen in de nieuwe roerganger. Dat…….. hadden ze niet moeten doen.
Overmoedig van het wel kunnen besloot ik een flinke ruk naar stuurboord te maken en de kerk uit het midden te laten. Alsof een storm de zeilen in tweeën wou scheuren. Ik overdrijf een heel klein beetje maar het bovenste topje van de mast lag bijkans op het water. Zoveel gegil heb ik nog nooit bij elkaar gehoord van mensen in doodsangst. Ikzelf voelde dat allerminst. Zou dat bootje wel weer recht krijgen. Plots stond daar de schipper met een kop vol macaroni in zijn haren naast me en duwde me ruw weg van het roer. Het koste hem nog moeite om de botter recht te krijgen. Hoef u niet te vertellen dat ik de hele dag vernietigende blikken naar me toegeworpen kreeg. We hadden wel…. enz.. Vooral van (!)…..
Geef mij alleen het water in mijn alleen-zijn met niemand in de buurt. Ik weet ondertussen wel dat ik blind van water worden kan.
willem
J
| H.J.: | Woensdag, mei 23, 2007 04:58 |
| Je moet de kerk ook in het midden van het dorp laten Willem:) prachtig verhaal weer. fijne dag. het licht kiert |
|
| jasmienschrijft: | Maandag, mei 21, 2007 18:37 |
| Heyyy, daar woon ik. Ik zal wat vaker over het water turen, of de bootjes een beetje recht varen.;) Een prachtig verhaal en heel mooi geschreven. jasmien |
|
| kerima ellouise: | Maandag, mei 21, 2007 16:16 |
| hahahaaaaaa weer een schitterend verhaal...achteraf toch;) ik proost op jou met een watercocktail ! liefs kerima ellouise |
|
| Cora (ZIJ): | Maandag, mei 21, 2007 12:17 |
| Grinnik, ooit heb ik twee keer een week op zo n boot mogen zitten, ja gekookt moest er worden, uiensoep weet ik me te herinneren, tranen met tuiten van ui en de lach, godzijdank legde de schipper even aan om op het gemak te eten, bij windkracht 7 vliegt de ui zo uit je kom! | |
| mums: | Maandag, mei 21, 2007 11:37 |
| zit hier even smakelijk te lachen. Je verhalen zijn prachtig. liefs mums |
|
| Amon: | Maandag, mei 21, 2007 10:34 |
| aye aye skipper.... | |
| Nino de Pino: | Maandag, mei 21, 2007 10:30 |
| :):)je weet het en toch even langszeil laveren...en God zeag het en bolde de zeilen:):) heerlijk herkenbaar. groetjes, nino. |
|
| lexx: | Maandag, mei 21, 2007 09:11 |
| :D Goeiemorgen beste Willem Wat zijn die ''persoonlijke documentjes'' fijn om te lezen.Schertsend scherp geschreven. Heerlijk levendig Groetjes Alex |
|
| K@trien: | Maandag, mei 21, 2007 08:48 |
| Moest ik naar de kerktoren moeten varen ... zou ik ook van koers veranderen ! Groetjes K@trien |
|
| Windwhisper: | Maandag, mei 21, 2007 07:55 |
| Heerlijk....onwetend bracht je me terug aan boord...ik was ook even stuurvrouw...de blikken tot ver over de horizon kunnen me nu nog doden ....van mijn pa de schipper. gelukkig was jouw schipper wijzer en nam het roer bijtijds over....blind van water...ga maar eens zelf in je eentje zeilen je redt het zekers weten hoor...want jij gaat immers recht door zee. liefs Cobie |
|
| Artifex: | Maandag, mei 21, 2007 07:53 |
| ..al die willen te kaperen varen, moeten mannen met baarden zijn.... |
|
| Artifex: | Maandag, mei 21, 2007 07:52 |
| Hahahahaha, mannen... ;) Liefs, Artifex. |
|
| Auteur: lommert | ||
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 21 mei 2007 | ||
| Thema's: | ||