Pijnigen
Nu dat ik mezelf niet meer herken,
En elkekeer terug val in een kuil,
Dit is hoe ik werkelijk al jaren bel,
En alsmaar maak ik mijn armen weer vuil,
Snijden en toch niet meer kunnen stoppen,
Elkekeer weer die rode sneeen in me pols,
Al mijn verdriet opproppen,
En dat ben ik niet meer boos,
Nu dat ik weet dat ik ben geslagen,
En het niet meer kan vertellen aan iemand,
Anders komen er problemen,
Ik ben verdwaald in niemandsland,
Het doet zeer om er over te liegen,
Want mijn pleegvader h eeft het gedaan,
Ik wil godver niemand meer bedriegen,
Waarom heb ik zo'n klote bestaan,
Ze geloofde me niet toen ik zei ik word mishandeld,
En nu hebben er een paar het gezien met het blote oog,
Mezelf maak ik nu weer van kant,
Omdat ik nu zeker weet dat ik tegen mezelf loog,
Het beste ervan maken,
En toch is een ding zeker ik ben geslagen,
Hoe kan ik die mensen het beste raken,
Want die pak slaag zal nooit vervagen.
En elkekeer terug val in een kuil,
Dit is hoe ik werkelijk al jaren bel,
En alsmaar maak ik mijn armen weer vuil,
Snijden en toch niet meer kunnen stoppen,
Elkekeer weer die rode sneeen in me pols,
Al mijn verdriet opproppen,
En dat ben ik niet meer boos,
Nu dat ik weet dat ik ben geslagen,
En het niet meer kan vertellen aan iemand,
Anders komen er problemen,
Ik ben verdwaald in niemandsland,
Het doet zeer om er over te liegen,
Want mijn pleegvader h eeft het gedaan,
Ik wil godver niemand meer bedriegen,
Waarom heb ik zo'n klote bestaan,
Ze geloofde me niet toen ik zei ik word mishandeld,
En nu hebben er een paar het gezien met het blote oog,
Mezelf maak ik nu weer van kant,
Omdat ik nu zeker weet dat ik tegen mezelf loog,
Het beste ervan maken,
En toch is een ding zeker ik ben geslagen,
Hoe kan ik die mensen het beste raken,
Want die pak slaag zal nooit vervagen.
Reacties op dit gedicht
| Ton Rijkers: | Dinsdag, mei 22, 2007 13:54 |
| Lieve Kelly, Wie jou slaat, kan niet van je houden. Zo eenvoudig is dat. Liefde en slaag kunnen gewoon niet samengaan. Trek je conculies, kind en tracht zelf je weg in ''t leven te vinden. Nu kan het nog. Want weet wel..voor je het beseft is het te laat en zit je nòg veel dieper in die ellende. Vergeet ook nooit dat één klap altijd het begin van een hele reeks zal blijken te zijn.. Groetjes, Ton |
|
| *Ria Klein Herenbrink* Raira: | Maandag, mei 21, 2007 11:50 |
| ga dan nu de pijn niet meer op jezelf richten maar reageer het af op die ander op een goede manier desnoods door het van je af te praten of te schrijven sterkte meid liefs Ria |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Kelly Erens | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 21 mei 2007 | ||
| Thema's: | ||