alsof
tranen hebben we gelachen, geleeft
in de leugen van geluk, huppelend en uitbundig,
vastgehouden aan gebroken dromen, de wrange smaak
van misleiding overheersend,
enkel valse weelde kussen, de waarheid
uitdagen door te doen alsof, de verslagenheid
onuitgesproken, gebroken vleugels beletten
te vliegen, de horizon uitzonderlijk ver weg
Reacties op dit gedicht
| Luna( ): | Dinsdag, juli 10, 2007 07:19 |
| Ontzettend mooi geschreven meisje, de horizon lijkt soms wel heel ver weg, maar is dichterbij dan je denkt! Ik denk nog altijd aan je hoor! Liefs kristel |
|
| lommert: | Zondag, juni 03, 2007 11:58 |
| wat een schrijven...heftig ...zit gelijk aan maskers te denken;)graag gelezen liefs willem |
|
| My Life: | Vrijdag, juni 01, 2007 21:03 |
| ah oké zag het nu net :) heb per ongeluk gereageert bij die persoon :$ hihi |
|
| My Life: | Donderdag, mei 31, 2007 20:38 |
| wauww... Je gedichten blijven zo prachtig en weten me altijd te raken.. Lieve groet |
|
| *made for u*: | Donderdag, mei 24, 2007 11:07 |
| mooi:) liefs |
|
| Galenhil: | Dinsdag, mei 22, 2007 18:40 |
| stilte .. herkenbaar, mooi neergezet!! liefs |
|
| errel: | Maandag, mei 21, 2007 19:05 |
| gebroken vleugels vallend uit de lucht ontdaan van verwachtingen hopeloos gekwetst liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: cest-moi | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 21 mei 2007 | ||
| Thema's: | ||