Ze is minder dan niets, maar
ze staat zo hoog – de leegte diep
over het randje; één blik,
één knik en weer achteruit
ze blijft, draait om en snikt
de trappen af, tot de grond
ze schreeuwt om rood, altijd
om rood, de wereld lijkt zwart
en alles gaat weg, ze wordt wakker
op dezelfde plek, alles leeft
de stilte is weer weggeëbd
| appelboom: | Maandag, mei 21, 2007 18:05 |
| Beeldend mooi.. Liefs, appelboom |
|
| red one: | Maandag, mei 21, 2007 14:37 |
| prachtig! zo voelbaar! !!!! liefs redje |
|
| *Ria Klein Herenbrink* Raira: | Maandag, mei 21, 2007 13:38 |
| klinkt alsof je door donkere kille grotten plots het warme licht weer omhelst liefs Ria |
|
| remie: | Maandag, mei 21, 2007 13:34 |
| pijnlijk, angstig...liefs remie | |
| Auteur: Quando | ||
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 21 mei 2007 | ||
| Thema's: | ||