gebroken glas
een gebroken glas
gevallen op de grond
waar jij eens stond
scherven van verdriet
in elk stukje weer de pijn
van het alleen zijn
in elke glinstering
je glimlach
die ik ook zag
en elke scherf die kletterde
in de vluilniszak
wat mijn brak
het opgeruimde glas
blijft als herinnering steken
als een wond
door een scherf
van het gebroken glas
gevallen op de grond
waar jij eens stond
scherven van verdriet
in elk stukje weer de pijn
van het alleen zijn
in elke glinstering
je glimlach
die ik ook zag
en elke scherf die kletterde
in de vluilniszak
wat mijn brak
het opgeruimde glas
blijft als herinnering steken
als een wond
door een scherf
van het gebroken glas
Reacties op dit gedicht
| Br0ken_R00sje: | Woensdag, mei 30, 2007 19:03 |
| Ontzettend mooi meis... sterkte! x |
|
| *Ria Klein Herenbrink* Raira: | Maandag, mei 21, 2007 19:23 |
| verdrietig mooi verwoord liefs Ria |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *clau* | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 21 mei 2007 | ||
| Thema's: | ||