Het voelt zo rot
Ik hunkerde en hunker steeds naar moederliefde die zij niet kon geven.
Gisteren zou zij 93 jaar geworden zijn.
En zondag heb ik weer eens stil geweend bij haar op 't kerkhof.
Het voelt zo rot
Heel stil ben jij gegaan naar ’t dodenrijk, liet mij alleen
want jij nam alle liederen mee uit vroege kindertijd
en vanaf toen bleef mij een zwijgend stil geween
want op mijn levensweg was niemand mijn geleid
Er was een mooie jonge vrouw met donker haar
op nog wat oude foto’s die ik onlangs weer zag
zwart wit in klederdracht de vrouw die mij gebaard
ik op haar arm en om haar mond toen nog een lach
En ’t lijkt alsof een wilgentwijg zich om mijn hals gewonden
die zwijgt vanuit ’t verleden, soms plotseling ontbot
met groene knoppen, bloeit voor moeizaam stomme stonden
in smaak van zout, van ijzer, droge rijst en rot.
**********
sunset 21-05-2007
**********
Heel stil ben jij gegaan naar ’t dodenrijk, liet mij alleen
want jij nam alle liederen mee uit vroege kindertijd
en vanaf toen bleef mij een zwijgend stil geween
want op mijn levensweg was niemand mijn geleid
Er was een mooie jonge vrouw met donker haar
op nog wat oude foto’s die ik onlangs weer zag
zwart wit in klederdracht de vrouw die mij gebaard
ik op haar arm en om haar mond toen nog een lach
En ’t lijkt alsof een wilgentwijg zich om mijn hals gewonden
die zwijgt vanuit ’t verleden, soms plotseling ontbot
met groene knoppen, bloeit voor moeizaam stomme stonden
in smaak van zout, van ijzer, droge rijst en rot.
**********
sunset 21-05-2007
**********
Reacties op dit gedicht
| Klaes: | Dinsdag, mei 22, 2007 18:20 |
| droeg/mooi verwoord groet/klaes |
|
| Gerarda: | Dinsdag, mei 22, 2007 10:48 |
| Ik weet wat je voelt,ik mijn moeder al 15 jaar lang,en mijn vader mis ik al dan was ik net 9.Ja moeder liefde is een groot gemis he. Liefs Gerarda |
|
| *Ria Klein Herenbrink* Raira: | Dinsdag, mei 22, 2007 09:26 |
| Het verdriet zo voelbaar in dit rakende gedicht moederliefde mag niemand ontbreken maar soms is het leven hard en de antwoorden blijven (vragen) wens je sterkte liefs knufff Ria |
|
| lommert: | Dinsdag, mei 22, 2007 09:03 |
| treffend die ontbroken moederliefde verwoord... stevige groet van mij willem |
|
| Quadesh: | Dinsdag, mei 22, 2007 08:47 |
| voelbaar verdriet. is moelijk los te laten maar toch heb je het nodig verder te gaan lijkt me. op sommige vragen krijg je geen antwoord hoe vervelend ook. sterkte. liefs | |
| Hilly N: | Dinsdag, mei 22, 2007 08:40 |
| Wat jammer Sunset dat het zo gelopen is. Het gedicht is mooi erover. Veel liefs, Hilly |
|
| Windwhisper: | Dinsdag, mei 22, 2007 08:15 |
| moet even diep slikken dit voelt echt verdrietig. liefs en maar een hele dikke kus Goede morgen Sunset Ingo liefs Cobie |
|
| switi lobi: | Dinsdag, mei 22, 2007 08:06 |
| Ik weet even geen woorden lieve vriend, alleen warmte voor jou, in allebei mijn armen om je heen...wat een moeizame relatie had jij met haar. Dikkedikke kus Liefsliefs, switi lobi |
|
| Artifex: | Dinsdag, mei 22, 2007 07:55 |
| Dieprakend... Liefs, Artifex. |
|
| -kimberly-: | Dinsdag, mei 22, 2007 07:51 |
| mooi verwoord... je moeder zou trots op je zijn... sterkte xx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 22 mei 2007 | ||
| Thema's: | ||