onomkeerbaar is mijn angst
spiegels braken, scherven vielen
bloed stroomt enkel naar beneden
bomen knakken, nerven scheuren
wortels trekken zich terug- dieper
in het hart waar pijn voelbaar is
schelpen vouwen, zeelucht zuigt
orkanen dwalen in de luwte
waar zelfs mijn tranen kristalliseren
schachten verdwijnen in de hoogte
en onomkeerbaar is mijn angst
dat dood een wedergeboorte tot gevolg heeft..
Reacties op dit gedicht
| Klaes: | Dinsdag, mei 22, 2007 18:18 |
| wat een filosofie.. leafs/klaes |
|
| Oxygénée: | Dinsdag, mei 22, 2007 18:11 |
| Mooi duister gevoel omschreven in een parel van een gedicht! Nice work! liefs, oxy |
|
| sunset: | Dinsdag, mei 22, 2007 10:28 |
| Treffend jouw verwarrend gevoel hier neergezet. Liefs, sunset |
|
| vivika: | Dinsdag, mei 22, 2007 09:10 |
| wow .... wat knap! knuff |
|
| L.Bert: | Dinsdag, mei 22, 2007 08:15 |
| Een mooi gedicht waarin de angst goed is te voelen. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Quadesh | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 22 mei 2007 | ||
| Thema's: | ||