achterhaalde waarheid
ik kende alle waarheden
ze had er een geloofd
de rest werd niet bewaard
maar aan de volgende beloofd
samen vast tot aan het breekpunt
en het barstte in mijn handen
omdat jij de jouwe wegtrok
achter mij de scherven strandden
dit was niet de waarheid
dit kon ze niet geloven
daarom had ik 'm weggegooid
ik moest haar iets beloven
het punt brak maar niet aan
dat ik je streelde met mijn handen
jij mij vasthield met de jouwe
samen kunnen we nooit stranden
van de waarheid bleef niets over
en ik had haar nooit gekend.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: G. de Zwager | 
|
|
| Gecontroleerd door: schaapje | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 1970 | ||
| Thema's: | ||