Fluisterbos
Als ik bij je ben,
hoor ik de wind
met de bladeren spelen.
Het lijkt alsof
de bomen fluisteren.
Ik probeer mee
te fluisteren.
Het is in een taal
die ik niet begrijp.
Alleen de zielen,
s’nachts bij maanlicht.
In afwezigheid
van hun geliefden.
Fluisteren zij,
over het leven,
wat zij ooit hebben geleefd.
© avriends - 2007
hoor ik de wind
met de bladeren spelen.
Het lijkt alsof
de bomen fluisteren.
Ik probeer mee
te fluisteren.
Het is in een taal
die ik niet begrijp.
Alleen de zielen,
s’nachts bij maanlicht.
In afwezigheid
van hun geliefden.
Fluisteren zij,
over het leven,
wat zij ooit hebben geleefd.
© avriends - 2007
Reacties op dit gedicht
| avriends: | Donderdag, mei 24, 2007 07:59 |
| Oeps, wat zij ooit hebben geleefd, moet dat zij ooit hebben geleefd zijn.. ;S | |
| avriends: | Woensdag, mei 23, 2007 21:00 |
| @Lady Decadence Thanks! |
|
| avriends: | Woensdag, mei 23, 2007 20:59 |
| @Oorlam Dankjewel. ;-) |
|
| Lady Decadence: | Woensdag, mei 23, 2007 17:56 |
| Nice! | |
| Oorlam: | Woensdag, mei 23, 2007 15:39 |
| Mooi! Beeldend ook | |
Over dit gedicht
| Auteur: avriends | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 23 mei 2007 | ||
| Thema's: | ||