| pramodah: | Maandag, februari 11, 2002 10:57 |
| dit is een van de mooiste die je al geschreven hebt lieverd,hoe dikwijls heb ik me die vraag al gesteld*wat doe ik hier toch*. Het is niet het huis dat je mist maar je thuis, en dat zijn bepaalde mensen die je een gevoel van thuiskomen geven en waar je rust bij vind ............. liefs pramodah |
|
| arie: | Maandag, februari 11, 2002 05:06 |
| Soms wordt het je teveel, kun je het niet aan. Kijk je terug naar huis. Maar zal verder gaan..... liefs, arie |
|
| Driegeetjes: | Maandag, februari 11, 2002 01:30 |
| Vraag je dit eens af Caroline, als je in twijfel zit... "Waar brand een kaars het helderst?" Het antwoord is "In het duister...". ;-) | |
| Gonnij Wind: | Maandag, februari 11, 2002 01:26 |
| Mooi gedicht, die je straks als je weer thuisbent vast nog vaak zult lezen. Vaak weet je naderhand pas waar iets goed voor is geweest. Dit zal bij jou ook zo zijn. Blijf niet te lang weg, anders krijg je straks weer heimwee als je thuisbent. |
|
| Sheena: | Maandag, februari 11, 2002 00:49 |
| wat je doet, een beetje liefde brengen en zon .... bij hen die het niet zo goed hebben, thuis wacht wel op je ...... liefs, Sheena |
|
| Di Angeli: | Maandag, februari 11, 2002 00:34 |
| Houden van jezelf. Kijken om je heen, onthouden om te delen bij thuiskomst. En inspiratie opdoen om te schrijven, over liefde en verlangen, naar huis en het leven. Pijn kan het doen, missen. Maar in je hart, zijn we er allemaal. |
|
| Auteur: Caroline Maas | ||
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 11 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||