Negen maanden veilig in mama's buik geborgen.
Helemaal voor de wereld verborgen.
Alleen een groeiende buik was al een teken van je bestaan.
Daar voelde papa dan ook dagelijks aan.
Een schopje daar, een boksje hier.
Het bezorgde ons veel plezier.
Blijdschap overviel ons met je komst.
Jij, een heel nieuw leven, een nieuwe toekomst.
Ons dikkertje dap, nog zo klein en breekbaar.
Maar een sprookje Oo...zowaar!
Gedicht zelf geschreven voor op het geboortekaartje van ons zoontje Cobe. Geboren op 22maart 2006