Reikte je de hand
reikte je de hand
het waren geen tranen
een tsunamie of
de springtijvloed
maar langzaam
stijgende emoties
en het deed je goed
in ontspanning
verwaterden gevoelens
het eerst in overloop
je wilde uit
het zuigende moeras
nog met de ogen droog
ik reikte je de hand
jij ging op eigen
krachten weer aan land
en weet de bodem weer
ja dit gebeurt jou
nooit een tweede keer
je lacht want
jij hebt mijn moeras
nog steeds als onderpand
wil melker
24/05/2007
Reacties op dit gedicht
| sensi: | Donderdag, mei 24, 2007 16:11 |
| Angst door liefde overwonnen ... Voelend gelezen. Erg mooi! Lieve groet |
|
| ~MeLoDy~: | Donderdag, mei 24, 2007 10:07 |
| wow... mooi ! gr. MeLoDy |
|
| L.Bert: | Donderdag, mei 24, 2007 09:05 |
| Mooi beschreven. | |
| remie: | Donderdag, mei 24, 2007 07:33 |
| zo mooi, ik lees je zo graag...fijne dag...liefs remie | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 24 mei 2007 | ||
| Thema's: | ||